براساس يک تحقيق جديد، افراد 40 درصد از وقتشان را به صحبت‌کردن در مورد خودشان مي‌گذرانند. 
محققان دانشگاه هاروارد در مطالعاتشان روي اين نکته متمرکز شدند که چرا افراد صداي خود را تا اين اندازه دوست دارند و اين که آيا اين موضوع به بخش‌هايي از مغز که مرتبط با پاداش و لذت است، ارتباط دارد يا خير. 
آن‌ها پس از انجام آزمايشاتشان با استفاده از فناوري اسکن مغزي، دريافتند هنگامي که افراد در مورد خودشان سخن مي‌گويند، اين موضوع واکنشي شيميايي را ايجاد مي‌کند و اين امر آن‌ها را بر آن مي‌دارد که اطلاعات خصوصي‌شان را به طور مکرر به اشتراک بگذارند. 
محققان حاضر در اين مطالعه از تصويربرداري رزونانس مغناطيسي کاربردي (fMRI) براي انجام آزمايشاتشان بهره بردند. 
اين ابزار تصويربرداري مي‌تواند تغييرات حاصل در سطوح جريان خون به بخش‌هاي خاصي از مغز را هنگامي که اين عضو در معرض محرک‌هاي خاصي است، شناسايي کند. 
در طول آزمايش fMRI، تيم علمي از 195 شرکت‌کننده خواست که در مورد خود، عقايد و ويژگي‌هاي شخصيتي‌شان صحبت کنند. 
سپس از آن‌ها خواسته شد که در خصوص عقايد و ويژگي‌هاي ديگر افرادي که مي‌شناختند، صحبت کنند. 
دانشمندان سطوح جريان خون را در مغز شرکت‌کنندگان در طول هر دو بحث اندازه‌گيري و از اين سطوح براي مقايسه مستقيم تفاوت در فعاليتي نوروني بين اين دو شرايط استفاده کردند. 
زماني که شرکت‌کنندگان در مورد خودشان صحبت کردند، دانشمندان افزايش در فعاليت غشاي MPFC را که با تفکر مرتبط با خود ارتباط دارد، کشف کردند. 
همچنين براي نخستين بار تيم علمي متوجه تغيير در فعاليت‌هاي NAcc و ناحيه VTA مغز شد. هر دوي اين نواحي در مغز با آزادسازي دوپامين مرتبط هستند. 
دوپامين ماده شيميايي است که سيستم‌هاي پاداش و شادي مغز را کنترل مي‌کند. 
محققان نتيجه گرفتند که صحبت‌کردن در مورد خود اساسا لذت‌بخش است و اين موضوع افراد را به صحبت‌کردن مکرر در مورد اين احساسات لذت‌بخش ترغيب مي‌کند.