در يک ابر طوفاني، هواي داغي که با سرعت در حال تورم است، به ذرات آب و يخ نيرو وارد مي‌کند. در اثر اصطکاک پديد آمده بين آن‌ها باريکه‌هايي از يون به وجود مي‌آيد تا اختلاف پتانسيل بزرگي بين قسمت بالاي ابر (با بار مثبت) و قسمت پاييني آن (با بار منفي) ايجاد شود. تصور مي‌شود رعد و برق زماني اتفاق مي‌افتد که لايه‌ي ‌عايق هواي بين مراکز بارها به طور ناگهاني شکسته شود.

اما همان‌طور که توفان بار الکتريکي به دست مي‌آورد، ميدان الکتريکي قوي، ابر را به يک شتاب‌دهنده‌ي معلق ذرات تبديل مي‌کند. الکترون‌ها در اثر برخورد با مولکول‌هاي هوا سرعتي نزديک به سرعت نور به دست مي‌آورند و در اثر ايجاد بهمن هنوز الکترون‌هايي با سرعت بيشتر توليد مي‌شوند.