هنر سخن گفتن××
اگر آدم شوخ هستید و شوخی های شما خنده آور و آبدار است بسیار عالی است ولی بدانید که این متلک ها و شوخی های احیانآ ركيك را با يك خانم نكنيد.
چرا عادت کرده اید که تا از شما راجع به جنسی یا لباس یا چیزی که خریده اید، مي پرسند و يا تعريف مي كنند، فورآ قيمت آن را مي گوئيد؟
اين كار به هيچ وجه صحيح نيست.
شتابزده و بی تامل جواب دادن موجب لغزیدن در خطا و اشتباه است.
امام رضا(ع)
* یا درست حرف بزن یا عاقلانه سکوت کن. "ژرژ هربرت"
* مومن کسی است که زبانش در پشت قلب او نهفته باشد. " حضرت علی (ع)"
* یک بار پشیمان نشدم بر این که چرا نگفتم، ولی بارها ندامت بردم، بر آن چه گفتم. "انو شیروان"
* با مردم پسندیده و مودب سخن بگوئید تا جواب محترمانه بشنوید. " حضرت علی (ع)"
آنچه از آداب سخن گفتن باید به خاطر بسپارید.
1-در مجالس می بایست تا حد امکان کمتر سخن گفت و طرز تکلم نیز باید آرام و توام با یک متانت و سنگینی خاص باشد.
2-هرگز نباید یک مطلب را چند بار تکرار کرد و موضوعی را زیاد به حاشیه رفت بلکه برای استدلال،
گفتن یک مطلب و سخنی کوتاه کافی است.
3-مخاطبین در مفابل این اشخاص چنین وظیفه دارند: اگر گوینده سخنان مفیدی را بیان کرد
که کمال مطلوب است،ولی اگر کلمات خسته کننده و پی در پی برزبان آورد بایستی تحمل نموده
و هیچگاه انزجار و تنفر خود را وانمود ننمایند.
4-شرط ادب نیست که کسی سخنان دیگری را قطع نموده و خود وارد صحبت شود و همچنین
خاموشی صرف در مجلس پسندیده نیست.
5-اصرار در اثبات نظریه شخصی به هیچوجه جایز و شرط ادب نیست بلکه باید تا حدی با دیگران
هم آواز شد.البته نه به آن معنا که سخنان پوچ دیگران تصدیق شود
6-از تعرف کردن درباره خود اجتناب نموده ، شرح مشاغل و اقتدار فامیل را به رخ دیگران کشیدن ،
شرط ادب نیست و این اشخاص در جامعه خودخواه و متکبر معرفی می شوند.
7-تشکر از دیگران باید با بیانی خوش و بسیار ساده انجام گیرد تا موجب خجلت مخاطب نشود.
8-خانمها مخصوصا باید در صحبت خود بسیار دقیق بوده و از الفاظ جلف و رکیک جدا حذر نمایند.
9-به طور خلاصه رعایت متانت و ادب در سخن گفتن در جامعه بی اندازه مهم بوده و به طور کلی
تربیت و اطلاعات اجتماعی هر شخص را می توان از طرز سخن و برداشت مطالبی که شالوده
بیانش است دریافت.
یک سخنران مطبوع
کسی که بدون فکر حرف می زند مانند شکارچی است که بدون نشانه روی تیر
خالی می کند.
" منتسکیو "
۱-قبل از هر چیز یک سخنران بایددر نظر داشته اشد که مطالب خود را طوری بیان کند که در روح و گوش
شنوندگان نافذ و موثر باشد.
۲-خوب است گفتار با صدای ملایم باشد. ولی نه بطور پچ پچ یا ناله!
۳-جمله های خود را مخلوط و در هم نمی گوید و در عین حال بیانات خود را از هم گسیخته،شمرده
و کلمه به کلمه بیان نمی کند.
۴-یک سخنران خوب گفتار خود را نه خیلی تند و بلند و نه خیلی خفیف و آهسته بیان نمی کند.
۵- تلفظ کلمات و جملات اهمیت زیادی دارد یعنی نه با صدای لرزان و نه به حالت تو دماغی
۶-بهترین راه برای فرا گرفتن طریقه سخنرانی این است که شخص مدتی مطالب مختلف را با خود تمرین کند و مجددا بازگو
کند.کلمات بزرگان را حفظ نموده و به مناسبت مجلس از آنها استفاده کند.
و نیز برخی کتابهای با ارزش را به دست گرفته گاهی با صدای بلند و گاهی آهسته بخواند و به آخر مطلب که رسید،مثل
اینکه با جمعی حرف می زند ،سر از روی کتاب برداشته به جلو نگاه کند،
وتا آنجا که به خاطرش مانده تکرار کند.البته نباید چشم ها را به یکسو دوخته و حالت تصنعی به خود گیرد
بلکه با حالت طبیعی و آرام به هر طرف نگاه کند.
اگر این کار را تکرار کنید دیری نخواهد گذشت که یک سخنران خوب و خوش بیانی خواهید شد.
سعدی
۱-هنر سخن گفتن .jpg)
۲-بیان لطیف
۳-جاذبه نگاه
۱- هنر سخن گفتن
*-جلوه و زیبایی شخص در نطق و بیان اوست و کمالش در خرد عقل او .
امام جواد (ع)
نظر بزرگان درباره آداب سخن گفتن:
۱-زبان به صاحب خود سرکش است،لذا باید لگامش را نگاه داشت.
۲-سخن مادامیکه از دهان خارج نشده در اختیار اوست،اما هنگامی که گفته شد، تو در پناه
و امان وی در آمدی!
۳- زبان را باید حفظ کرد همان طوری که طلا و نقره را حفظ می کنند.
۴- هر سخن گفتنی نیست، بسیار شده که یک سخن، نعمتی(مانند زندگی انسان یا مقام
وجاه وی و...) را از دست وی برباید.
۵- هر چیزی که نمی دانی مگو زیرا تمام جوارح و اعضای انسان وظیفه ای دارد.
هر کسی که زبانش فرماندار اوست خوار و ذلیل خواهد بود.